Hello Lady, you wanna buy a cold drink? One dollar

Nu ben ik een beetje aan het vals spelen. Eigenlijk zit ik al weer in Bangkok maar het internet in Cambodja was zo slecht dat een berichtje er niet van gekomen is.Vandaar iets verlaat en vanuit Bangkok.
In Siem Reap ben in aangekomen met het vliegtuig. Lang leve Airasia. Daardoor wordt vervoer een stuk sneller en gemakkelijker. Met Kim heb ik daar nog een discussietje over gevoerd aangezien ik bussen ook prima vond. Nu terug gekrabbeld en inmiddels verslaaft aan de luchtvaartmaatschappij.
In Cambodja ben ik alleen in Siem Reap geweest speciaal voor de Tempels. Ankor Wat en de andere tempels waren heel mooi en bijzonder. Alles in symmetrie, gigantisch groot en heel fijn afgewerkt. Dan moet je daar bij bedenken dat dit allemaal 800 to 600 jaar geleden met de hand gebouwd is. Tja dan is het Binnenhof en de gevangenpoort toch wel een beetje lomp in vergelijking met deze gebouwen.
Wegens tijdgebrek heb ik er voor gekozen om terug naar Thailand te gaan en niet meer naar Phnom Phen. Oké ik zal eerlijk zijn: in mijn upje de killing fields en het museum bekijken durfde ik ook niet helemaal aan. Hierbij dus een uitnodiging: Wie gaat er met mij mee naar Phnom Phen om mijn handje vast te houden?
Cambodja zelf was een heerlijk land. Je hebt daar nog het echte Azië gevoel. Er staan nog niet heel veel mega shoppingmalls en de mensen zijn nog niet toeristen moe. Daarbij is het land zo groen en mooi. De mensen zijn zo lief. Cambodja en de Cambodiaanen zijn echt om te knuffelen. Heel apart dat elk land in Azië me weer een ander gevoel geeft. Dit betekend ook dat er nog een aantal landen hier zeker op mijn lijstje staan en dat de landen waar ik ben geweest dat ik daar ook iedere keer weer naar toe terug wil.

Niet alles in Cambodja was perfect natuurlijk. Allereerst het internet natuurlijk maar ook de wegen zijn een aparte ervaring. De normale wegen hebben namelijk een aantal gaten in de weg, maar een goed chauffeur kan er voor zorgen dat je maar om de 4 minuten je hoofd stoot tegen het plafond van de auto of tuktuk. Een heel ander verhaal is het stuk weg tussen Siem Reap en de Thaise grens. Mijn vrienden van Airasia mogen niet dat stuk vliegen. Alleen Bangkokair vliegt daar voor 154 US dollar!!! Nou dat is dus echt een beetje teveel van het goede. Hoewel als je dat stuk over de weg doet ga je wensen dat je dat geld wel had betaald. In de Lonely planet had ik het al gelezen en van andere reizigers heb ik het gehoord. Het is The Highway of Hell!! Vele bussen krijgen onderweg pech door dat de vering van de bus gewoon breekt door het grote gat dat deze weg van 152 kilometer ( te reizen in 5 a 6 uur!!)dat deze weg is. Om alles te voorkomen dacht ik een taxi te nemen om toch nog iet van comfort te hebben. Met zweet in mijn handen heb ik de uren doorstaan, mijn hoofd om de 5 meter gestoten aan het plafond en voor de rest als een Orangina flesje goed door elkaar geschut. Onderweg heb ik 1 bus met pech gezien, 3 auto's met pech, 1 vrachtwagen op zijn kant in de greppel, bijna een kalfje aangereden, bijna een hond aangereden en 2 keer zelf bijna een aanrijding gehad. Al met al een ervaring op zich van een stukje weg dat ik in de toekomst echt ga overslaan.

Over een paar uurtjes zit ik weer in een Airasia vliegtuig naar het zuiden om naar Koh pangang te gaan. Na veel vervellen en daarna sightseeing begin ik aardig te verbleken. Vandaar dat ik nog even naar het strand wil om mijn tripje te eindigen. Links en rechts heb ik wel slechte verhalen gehoord over het weer in het zuiden. Het is uiteindelijk rainy season! Maar Koh pangang is een party-eiland dus ook met regen zal ik me wel vermaken.